Δολοφόνοι κατά συρροήν στην Αυστραλία και στη Σουηδία μέσα από τις ιστορίες ενός νορβηγού και ενός έλληνα συγγραφέα
Είναι μεγάλος ο αριθμός των σκανδιναβών συγγραφέων, κυρίως Σουηδών και Νορβηγών, λιγότερο Δανών, Ισλανδών και Φινλανδών, που γράφουν αστυνομικά μυθιστορήματα. Ισως εξ αυτού οι αναγνώστες στα πέρατα του κόσμου να νομίζουν πως στον Βορρά της Ευρώπης οι δολοφονίες δίνουν και παίρνουν. Αυτό απέχει από την αλήθεια, αφού περισσότερα εγκλήματα διαπράττονται στις σελίδες των βιβλίων παρά στις συγκεκριμένες χώρες, όπου η εγκληματικότητα βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα (οι αστυνομικοί απασχολούνται συνήθως με βίαιους άντρες που ξυλοκοπούν παιδιά και γυναίκες, με τοξικομανείς, μικροκλέφτες και μεθυσμένους). Στη Σκανδιναβία, εκδίδοντας κάποιος αστυνομικά, γράφοντας αιματηρές ιστορίες πάνω σε μια συνταγή, αυξάνει τις πιθανότητες να γίνει πλούσιος και διάσημος. Δικηγόροι, εγκληματολόγοι, καθηγητές πανεπιστημίου, οικονομολόγοι, δημοσιογράφοι, χρηματιστές, επιχειρηματίες, ηθοποιοί, ακόμη και πρώην κατάδικοι, δοκιμάζουν την τύχη τους στο γράψιμο αστυνομικών μυθιστορημάτων. Η συνταγή στα περισσότερα μυθιστορήματα (υπάρχουν και μερικές εξαιρέσεις, π.χ. τα βιβλία που αναφέρονται στην πολιτική ιστορία της Σουηδίας και πραγματεύονται την ανεξιχνίαστη δολοφονία του πρωθυπουργού Ούλοφ Πάλμε) στηρίζεται στις εμμονές που ταλανίζουν τις σκανδιναβικές κοινωνίες από τον καιρό του Ιψεν και του Στρίντμπεργκ - μα και του Ινγκμαρ Μπέργκμαν - ως τις ημέρες μας: το σεξ, τον ζόφο της ανθρώπινης ψυχής, την τρέλα.
